Zeven

Maandag nam ik een dagje vakantie omdat ik 's morgens mijn trouwkleed mocht gaan passen. Een spannende zaak, dat kan ik jullie wel vertellen. Niet alleen had ik mijn trouwkleed nog maar één keer gezien, nl. toen ik het koos ergens midden februari, en kon ik het mij dus nog amper voorstellen, ook mijn maten werden toen ook al opgenomen. Zou ik het wel nog mooi vinden, zou ik er wel nog in kunnen? Zouden ze wel het juiste kleed gemaakt hebben? Zouden ze überhaupt niet vergeten zijn dat ze mijn kleed moesten maken? Gelukkig hadden we al een afspraak om 10u, dus kreeg ik snel een antwoord op al mijn vragen. Ik vind mijn kleed nog steeds heel mooi, ik kan er nog in - het moet zelfs nog serieus ingelegd worden in de lengte en de breedte :-), ze hadden het juiste kleed gemaakt en waren dus niet vergeten dat ze het moesten maken. Volgende pasbeurt: 15 oktober. En nu dus zien dat ik niet meer vermager of verdik of we hebben een probleem!

In de namiddag ging ik met mijn ouders mee naar het dernycriterium in Wetteren. Wouter koerst tegenwoordig niet vaak meer in de buurt, en ik was nog nooit naar zo'n criterium gaan kijken, dus nam ik de gelegenheid te baat om nog eens naar mijn broerke te gaan kijken. En dat was nu eens een goed idee: venit, vidit, vicit en ik kreeg de bloemen mee! En zo was ook de zevende overwinning van dit seizoen een feit en mocht ik mijn eigen bloemen vervangen door een nieuw boeket. Merci hé broerke, superlief van je!