La Charly Gaul 2007

Zondagochtend 16 september 2007, 4u35: de wekker haalt ons meedogenloos uit een diepe slaap. Rond 7u45 moeten we immers in Contern (Luxemburg) zijn om er een uurtje later te kunnen starten in de "Charly Gaul".
Terwijl ze nog een beetje last van ochtendhumeur heeft, herinnert Elke mij eraan dat het nu écht wel de laatste keer is dit jaar dat we zo vroeg opstaan om ons nog maar eens te gaan afbeulen op de fiets. De "Charly Gaul" wordt inderdaad onze laatste cyclosportieve van 2007, helaas pindakaas!
Stipt om kwart voor negen weergalt het startschot, een dik uur later zal Elke vertrekken voor de korte afstand (92km en 5 hellingen). Mij staan 11 hellingen verspreid over 160 kilometer te wachten.
De eerste 40 km verlopen aan een hels tempo, in functie van hun kopman nemen de troepen van Gaul.nl een gigantisch peloton van ongeveer 400 renners op sleeptouw richting de eerste helling van de dag. De eerste echte schifting is pas daar een feit. Samen met de eerste groep van ongeveer 25 man kom ik volledig buiten adem boven, twee achtervolgende groepen slagen er nog in terug aan te sluiten. Geen goede benen vandaag, tot die vaststelling was ik in de eerste 20 km al gekomen, de bevestiging kreeg ik reeds op die eerste "côte".
Met een kopgroep van 100 man denderen we richting Wahlhausen waar ons de derde en zwaarste helling van de dag te wachten staat: 4 kilometer aan een gemiddeld stijgingspercentage van 7 %. De beste klimmers moet ik halverwege de klim laten gaan maar in het eerste achtervolgende groepje kan ik zonder veel problemen standhouden. Na een tiental kilometer achtervolgen sluiten we terug aan in de kopgroep.
Met 40 man schieten we nog over om de tweede wedstrijdhelft af te werken, de hellingen die nu nog komen zijn minder lang waardoor mijn kansen theoretisch groter worden.
Na 120 km dreigen krampen in beide benen echter een vroegtijdig einde in te luiden. Veel water en een "anti-kramp gelleke" helpen me er echter weer bovenop. Terwijl ik achteraan de pijn zat te verbijten slaagden 8 renners erin uit onze groep weg te rijden. Heel erg ver lopen ze niet uit maar door een gebrekkige samenwerking bij ons maken we ook geen terrein meer goed. De winnaar zit bij de eerste acht.
De laatste 20 kilometer voel ik me terug een stuk beter en vooral bergop heb ik weer wat overschot.
Twee minuten na de winnaar finish ik als 21ste (11de in mijn leeftijdscategorie) in 4 uur en 22 minuten. Met parcourskennis had ik nog een tiental plaatsen beter kunnen doen, maar dat is voor volgend jaar.
Elke kwam aan als 6de in haar leeftijdscategorie en had voor de 92 km 2 uur en 43 minuten nodig: gemiddeld 33 km/u.
Na een verkwikkende, geïmproviseerde douche met 2 bidons en 1 fles water tussen de deuren van de auto, genoten we samen met de Salsaspurters (aka. Cédric Van Branteghem and Friends) van een pintje en een vettige braadworst vooraleer we moe en voldaan na een goed gevuld koersseizoen met 10 (Elke) respectievelijk 11 (Michaël) cyclo’s naar huis terugreden. Het zit erop, het is goed, ja zelfs héél goed geweest, we kunnen alvast beginnen uitkijken naar volgend seizoen, met hopelijk nog veel progressie voor ons beiden!