Ochtendlijke overpeinzingen

De krant: een bron van informatie, appreciatie, ergernis en zo veel meer.

Ergernis

Gisteren las ik nog maar eens een lezersbrief van een sporthatende medemens:

Tot op heden heeft Kim Gevaert op de wereldkampioenschappen in Japan 300 meter gelopen. "Zij kan zich niet meer opladen en heeft een heupblessure, waardoor zij de bocht van de 200 meter niet goed zal kunnen nemen." Dat schokkende wereldnieuws heb ik zeker acht keer gehoord op de radio. Ik leg elke dag 5 kilometer af naar mijn werk. Mijn baas verwacht dat ik mij elke dag oplaad om het beste te geven van mezelf en als ik pijn heb aan mijn heup, dan moet ik van hem toch gaan werken. Hij houdt er geen rekening mee dat er enkele bochten voorkomen in mijn weg naar het werk. Als Gevaert niet kan lopen is dat jammer, maar ook niet meer dan dat.

Zij die mij kennen, weten dat ik niet veel nodig heb om op mijn paard te zitten en weten dat ik mij snel erger. Ik geef het toe, het zijn niet mijn beste eigenschappen, maar ik kan mijn ouders alvast vrijpleiten. Noch mijn moeder noch mijn vader ergeren zich snel, mijn broer en ik daarentegen, ho maar, wij kunnen er wat van :-) Enfin, ik dwaal af, de bovenstaande lezersbrief deed mijn bloed gewoonweg koken. De man in kwestie haalt hier allerlei zaken door elkaar, vergelijkt appelen met citroenen en vergeet een aantal essentiële zaken. Dit verdient een rechtzetting, lijkt me.

1. Kim Gevaert heeft méér dan 300m gelopen. Rekent u gerust 1,5 à 2 uur opwarming voor élke wedstrijd die ze heeft gelopen. En in die opwarming heeft ze niet alleen gelopen, ook stretching en loopoefeningen zullen hier deel van uitgemaakt hebben. Het zal u misschien verbazen, maar Kim staat niet voor de show minutenlang na te hijgen na een wedstrijd van "amper" 100 of 200m. U zou het misschien niet zeggen, maar de inspanning die ze levert in die dikke 11, respectievelijk 22 seconden, is enorm. Uit de startblokken knallen en alles geven, het is niet aan iedereen gegeven en ik kan het weten. In een ver verleden placht ik ook wel eens uit die startblokken te knallen, en ik kan het u verzekeren: 100 of 200m kan zeer ver zijn. Ikzelf bracht er niets van terecht, dat kan ik wel stellen, maar ik deed het wel lang genoeg om er iets van te kennen. Het is echt lastig om die topsnelheid zo "lang" aan te houden en als je over de meet komt, ben je gewoonweg kapot. Of vindt u dat overgeven na zo'n inspanning absoluut normaal is? Geeft u namelijk ook altijd over als u na 5km fietsen op uw werk aankomt?
2. Kim kan zich niet meer opladen en daar kan ik heel goed inkomen. Het zal u wederom verbazen maar het is niet zo simpel om telkens weer in die staat van opperste concentratie, die nodig is om een goede wedstrijd te lopen, te komen. U moet zich iedere dag concentreren op het werk, net zoals ik, maar ik kan u garanderen dat de concentratie voor een 100 of een 200 veel dieper gaat dan degene die wij nodig hebben om ons werk tot een goed einde te brengen. Alles moet perfect zijn en er mag werkelijk niets fout gaan want je hebt niet voldoende tijd om het recht te zetten. Ook u en ik zijn ook niet altijd even geconcentreerd op ons werk, maar wij hebben dan ook 8 uur om het weer recht te zetten. Wij werken desnoods wat langer door om af te werken wat we moesten afwerken.
3. U legt 5km af náár uw werk en u doet dat al fietsend. Als u omwille van een heupblessure wat moeite heeft om uw parcours met de fiets af te leggen, gaat u met de auto of het openbaar vervoer naar het werk, maar u kan uw werk nog steeds naar behoren uitvoeren. Uiteraard verwacht uw baas dat u nog steeds alles geeft, voor een werkgever maakt het natuurlijk niet uit hóe u naar het werk gaat, wel dat u uw werk goed doet. Voor Kim Gevaert ís lopen haar werk en dat is wel degelijk een essentieel verschil. Als zij zich nu forceert en de blessure erger maakt, kan zij voor de rest van het seizoen misschien niet meer werken én brengt ze bovendien de kwalificatie voor de Olympische Spelen van het aflossingsteam in gevaar. En dat, beste briefschrijver, heeft dus veel meer implicaties dan een heupblessure bij gewone stervelingen zoals u en ik.
4. U heeft dit "schokkende wereldnieuws" wel acht keer gehoord op de radio. Dat dit nieuws u niet interesseert, is uiteraard uw volste recht en ik respecteer dat dan ook volledig. Maar, het moet gezegd, eigenlijk bent u hier intellectueel oneerlijk. Dat Kim de 200 niet loopt is namelijk niet het enige nieuws dat u acht keer op de radio heeft gehoord. Is het niet eigen aan nieuws dat het de hele dag door herhaald wordt? En is het niet eigen aan nieuws dat het niet zo snel verandert dat er elk uur een volledig nieuw nieuwsbericht kan worden voorgelezen? Het heeft u duidelijk niet gestoord dat u acht keer heeft gehoord dat Van Rompuy met deze en gene praat, dat er in Afghanistan een aanslag werd gepleegd waarbij 4 Belgen lichtgewond raakten, dat het 10 jaar geleden is dat Diana is gestorven, enz. Mijnheer de briefschrijver, sommige mensen houden van sport en zijn hierin geïnteresseerd en wie om 15u voor de eerste keer naar het nieuws luistert, wil weten dat Kim de 200 niet loopt. Het zal hem een worst wezen dat u dat bericht al zeven keer heeft gehoord, want hij hoort het voor de eerste keer.

Appreciatie

Vandaag las ik dan weer in diezelfde krant dat de Universiteit Gent de frieten duurder maakt en het fruit goedkoper. Dit kan ik alleen maar toejuichen: mijn werkgever steunt mij, mijn studenten en mijn collega's in het streven naar en bereiken van een gezonde(re) levensstijl door ongezonde voeding duurder te maken en gezonde voeding goedkoper. Niet dat ik zo vaak in De Brug ga eten hoor, ik schat slechts een vijftal keer per jaar, maar het gaat mij om het principe.

Gisteren heb ik ontdekt/bevestigd gezien dat ik tot de categorie van de typische en voorspelbare mensen behoor. Het eind van de zomervakantie is volgens wetenschappelijk onderzoek namelijk een moment waarop veel mensen goede voornemens maken. En inderdaad, sinds een drietal weken, doe ik een poging om onze (ik sleur Michaël meteen mee in mijn goede voornemens) levensstijl een beetje te 'saneren'. Op de bewegingscomponent scoren we beiden zeer goed (al hoop ik wel dat mijn beentjes mij niet te lang parten meer spelen of ik zal ook daar iets aan moeten doen), dus op dat vlak moeten we niet veranderen. Maar op het vlak van gezonde voeding kunnen we écht nog veel verbeteren. Niet dat we zo heel erg ongezond aten, maar ik vind dat we te eenzijdig aten. Al te vaak grepen we door tijdsgebrek naar brood en beleg en als ik wel tijd had om te koken, aten we Ebly/rijst met een stuk vlees (meestal cordon bleu, omdat we dat nu eenmaal graag eten en in overvloed in de diepvries hebben zitten) en wokgroenten (diepvries). Weinig variatie dus! Een eerste stap in de realisatie van mijn plan, was het opstellen van een weekmenu aan het begin van de week en dan ook meteen alle ingrediënten te gaan halen. Resultaat: tijdswinst!!! Niet alleen verlies ik geen tijd door iedere dag op het werk te zitten surfen naar allerlei receptenpagina's van het type Webchef, Voedingscentrum, Speculoos, ik verlies ook geen tijd met iedere dag om boodschappen te gaan. Ongelooflijk efficiënt, ik kan het iedereen aanraden. De tweede stap was uiteraard het opstellen van een gezond menu. Moeilijk is dat niet, iedereen weet wat gezond en wat minder gezond is. De specifieke recepten haal ik uit typische vrouwentijdschriften die iedere week wel een dieet publiceren en uit het kookboekje "Lekker koken en gezond vermageren" dat ik kocht na mijn kooklessen aan het UZ (al is mijn eerste bedoeling echt niet om te vermageren hoor, om de panikeurs onder jullie maar meteen gerust te stellen :-)). Verder ben ik het boek "Een leven lang slank zonder dieet" aan het lezen. De auteur ervan is Sonja Kimpen en ik vind het een vervelend mens als ik haar bezig zie in vreselijke tv-programma's als "Je bent wat je eet" waarin ze ongelooflijk dikke mensen helpt te vermageren, maar wat ze schrijft "makes sense". Michaël heeft het lachend over mijn "goeroe", en ik geef toe, het gezever over "positief denken" is niet het onderdeel van haar boek dat mij het meeste aanspreekt, haar theorieën over gezond eten daarentegen hebben mij helemaal overtuigd. Veel nieuws vertelt ze niet hoor, maar op de een of andere manier brengt ze die gekende informatie zo dat ik nu wél geneigd ben om ze toe te passen.

Eerste voorbeeld: 2 liter water per dag drinken. Wie dat nu nog niet weet, komt ongetwijfeld van een andere planeet. Maar wie doet dat ook echt? Ik tot voor kort dus niet, en om onnozele reden uiteraard: omdat de watertoren op het werk beneden in de keuken staat en ik op de derde verdieping zit en ik er te veel tijd mee verlies om telkens beneden mijn glas te gaan vullen, of omdat ik dan te veel naar het toilet moet en het toilet op de eerste verdieping is en ik wederom te veel tijd verlies, of ... Dat zijn natuurlijk belachelijke argumenten, dat weet ik ook wel, dus vul ik nu iedere dag een fles aan de watertoren en die moet tegen 's avonds uit zijn et voilà, simpeler kan het niet zijn (waarom heb ik daar niet eerder aan gedacht?). Zoals "ons Sonja" mij heeft beloofd, heb ik nu ook weer dorst, een gevoel dat ik vroeger bijna nooit had en naar het schijnt een teken was dat mijn lichaam op reserve draaide.

Tweede voorbeeld: niet meer eten na het avondmaal. Tja, iederéén weet dat je 's avonds best niet meer eet, omdat je dit niet zo goed meer verteert en je maag dan ook moet werken als jij al in je bed ligt enz. Ik dacht altijd dat gezonde zaken wel nog mochten, fruit en zo. Niet dus, je moet je maag de kans geven om écht tot rust te komen. Na het avondmaal drink je best enkel nog water. Ik heb dit de voorbije weken toegepast en raar maar waar het kost me geen enkele moeite, al at ik ervoor sowieso al zelden na het avondeten.

Derde voorbeeld: 2 à 3 stukken fruit per dag. Tarara, zij die dit nog niet weten, komen uit een ander zonnestelsel. Redenen om dit niet te doen: geen fruit in huis (opgelost met de wekelijkse boodschappenlijst), gepruts om het te schillen en plakkerige vingers achteraf (dit is gewoonweg een "schaamtelijk" argument), ... Nu snijd ik iedere ochtend minstens 1 stuk fruit om onder de muesli, plattekaas, yoghurt of cornflakes te mengen en neem ik twee stukken fuit mee naar het werk. Op het werk ligt nu ook een snijplankje en een aardappelmesje dus de praktische problemen zijn meteen ook opgelost.

Enfin, om maar te zeggen dat wij sinds kort gezond bezig zijn! Ik voel mij alvast super, ik heb meer energie en mijn 'velleke' ziet er veel beter uit. Aha, eat that you criticasters!