Hupsa!

Wie vanmiddag, zo rond een uur of vier, in de Sint-Pietersnieuwstraat passeerde, heeft ongetwijfeld mijn vreugdekreet gehoord. Dankzij Sporza en de live stream kan ik mijn broerke nu namelijk ook tijdens mijn en zijn werkuren vlot volgen. Toen ik iets voor vier mijn eigen familienaam met stijgend enthousiasme uitgesproken hoorde worden, wist ik dat het tijd werd om even een blik te werpen op het Windows Media Player scherm. Een klein schermpje dat wel, maar toch groot genoeg om te zien dat Wouter de hele groep uit zijn wiel sprintte...zaaalig. Vervolgens mocht ik zelf de spurt inzetten, in een iets ander kader en in licht verschillende omstandigheden weliswaar, maar toch, een spurt...naar het bureau van de technicus om daar op de tv met kabelaansluiting de herhaling van de spurt, de omhelzing met Boonen en het interview te bekijken. Zonder overdreven emotioneel of melig te doen: het deed me echt wel wat, mijn klein broerke die de rest van het peloton een poepje liet ruiken, de adrenaline ging zowaar ook door mijn eigen lijf. Echt een onbeschrijflijk gevoel!!! Vandaag was het de eerste rit, dus start hij morgen ook als leider in de Ronde van België. Niet dat dat primeert hoor, QSI rijdt in principe voor het klassement van Rosseler, die er vorig jaar tweede in de eindstand werd.

Na het nieuws van 16 uur begonnen dan de sms'jes en de mails binnen te stromen. En na de journaals van 19u en 20u kreeg ik een tweede golf gelukwensen. Ook dat is supertof natuurlijk. Ik moet er niets voor doen, gewoon de zus van mijn broer zijn, en ik krijg ook felicitaties, zelfs van mensen die ik in maanden of jaren niet gehoord heb. Om maar te zeggen wat de impact van de media is... Maar mij hoor je zeker niet klagen hoor: ik ben een supertrotse zus dus ik ben heel erg blij met de aandacht voor mijn klein broerke. En ik hoop voor hem (en ook een beetje voor mezelf ;-)) dat er nog veel dagen zoals vandaag mogen volgen...