April 2007 - deel 1

April zit er op en is in verschillende opzichten bijzonder geweest: de gemiddelde temperatuur steeg naar ongekende hoogten, we hebben zo goed als ieder weekend gebarbecued, het heeft geen druppel geregend en vooral: wij hebben veel, héél veel tijd op onze fiets doorgebracht. Michaël heeft ongeveer 1550 km bijeen gefietst, mijn Colnagootje en ik legden samen een 930-tal km af.

De echte start van het wielerseizoen voor wielertoeristen wordt traditioneel gegeven met de Ronde van Vlaanderen. Michaël vertrok van thuis uit, mijn kopman aka. vake, en ik vertrokken met de auto naar Ninove om daar, voor het eerst in mijn "carrière" te vertrekken voor de 140km. Doseren was de boodschap, want ik maakte een serieuze sprong in mijn opbouw: van 90 naar 140 km en bovendien werden we in die 140km ook nog eens getrakteerd op 16 hellingen. Ik kende mijn traditionele dipje tussen uur 3,5u en 4,5u maar al bij al reed ik vlot binnen na 6u40 fietsen.

Een weekje later trok ik er alleen op uit en reed ik de Rit van de Gouverneur. Michaël was er ook, maar vertrok van thuis met de fiets en reed de 150 km samen met een paar anderen aan een gemiddelde snelheid van 30 km per uur. Voor een rit met 17 hellingen is dat niet slecht gereden. Vake was er ook en hem kwam ik tegen bij de tweede bevoorrading, na 96 km ongeveer. Op dat moment ging alles nog goed, maar toen ik na goed 4u30 rijden die verdomde Patersberg (15e helling) bovenkwam, ging het licht even uit. En het licht bleef eigenlijk wel een tijdje uit. De derde bevoorrading na 130 km kwam dan ook geen minuut te vroeg. Daarna kwam ik er wel weer door, maar ik was toch bijzonder blij toen ik terug in Zulte was! Terwijl ik aan de finish stond te bekomen zag ik er opeens wereldreiziger Wouter met een paar vrienden. Hoe grappig was het vast te stellen dat ik al zijn vrienden (her)kende: Bart Cosyn(s) die samen met Bjorn Slavistiek studeerde, Jochen Morel die bij Stax liep/loopt en Dennis, een vriend van Cee die een paar jaar geleden ook meedeed aan de ploegentijdrit in Bassevelde. Michaël kende Wouter al langer via Cee en eind december vorig jaar ontmoetten we hem, na zijn wereldreis, toevallig opnieuw in restaurant Deboeveries. Hij werkte er terwijl hij op zoek was naar "een echte job", wij aten er bijzonder goed en gingen er een paar weken later al terug. Ondertussen heeft Wouter die echte job gevonden bij Swec en zit hij waarschijnlijk al in Perú. Inderdaad, na Antigua, Guatemala, waar Evelyn een paar jaar geleden nog vrijwilliger was -it's a small world- richt Swec nu ook een filiaal in Perú op. Wouter zal er in eerste instantie de enige Belg zijn en zal er samen met een local het nieuwe filiaal uit de grond stampen:¡mucha suerte, hombre!