Z6sdaagse in goede en slechte tijden

Eind november vond in het Kuipke de Gentse Z6sdaagse plaats. Naar goede gewoonte waren ook wij weer van de partij. Dit jaar gingen we zelfs 3 keer.

Slechte tijden...
Zaterdag gingen we met Karen en Dieter eten in de Mezze bar in Oudburg: een echte aanrader! Het was er heel erg lekker en deze keer hebben we zeker niet te veel betaald (in tegenstelling tot ons culinair uitstapje van de zaterdag ervoor ;-)). Zoals het ervaren zesdaagsegangers betaamt, hadden we onze parkeerplaats in de buurt van het Kuipke al gereserveerd in de loop van de namiddag (danku grootva!) zodat het eindeloos rondtoeren op zoek naar een parkeerplaats ons alvast bespaard bleef. Op naar het Kuipke dus, te voet door het donkere Citadelpark. Op ieder ander moment van het jaar komt een gezonde dosis doodsverachting je wel van pas om om 22u30 door het Citadelpark te stappen, maar tijdens de Zesdaagse verleggen de vaste nachtbewoners van het park blijkbaar hun terrein. We kwamen dus veilig aan in het Kuipke en installeerden ons in blok C. Voor de mensen die het Kuipke niet kennen: de fotograaf van bovenstaande foto zat waarschijnlijk ook in blok C. Na goed twee uur genieten van het spektakel (en daartoe reken ik niet de BV's van Radio 2 die zich overgaven tot 3 ronden aanstellerij op een stadsfiets) hoorden we een valpartij. We zagen nog net twee renners naar beneden schuiven: de Gentenaar Dimitri De Fauw en de Spanjaard Isaac Gálvez. We zagen meteen dat Gálvez er ernstig aan toe was, maar het leek ons op dat moment nog een "gewone" ernstige valpartij, zoals we er wel vaker gezien hebben in het Kuipke. In tegenstelling tot wat in sommige kranten werd beweerd, waren de hulpverleners van het Rode Kruis wel degelijk snel ter plaatse. Bovendien was ook meteen een dokter uit het publiek toegesneld. Toen ze Gálvez na een paar minuten begonnen te reanimeren, ging er een echte schokgolf door het Kuipke: het werd er muisstil. De reanimatie duurde zeker al 10 minuten toen ze hem "eindelijk" op de brancard legden en wegbrachten. Het beeld van Galvez die op de draagberrie uit het Kuipke werd gerold terwijl de reanimatie verderging, staat op ons netvlies gebrand. Iedereen hoopte dat het nog goed zou komen, maar eigenlijk wisten we dat zo'n lange vruchteloze reanimatie geen goed voorteken was. Eens thuis hebben we gewacht op het nieuws van 2u in de hoop te horen te krijgen dat hij buiten levensgevaar was of dat hij geopereerd werd, maar helaas startte het nieuws met de zin: "In Gent is de zesdaagse stilgelegd na een dodelijk ongeval." Michaël en ik waren serieus aangeslagen en ook Karen en Dieter die voor de eerste keer meegingen naar het Kuipke waren van de kaart. Deze keer heeft de wet van Murphy wel heel erg toegeslagen...

Goede tijden ...
Gelukkig werden we tijdens onze andere bezoekjes aan de Z6sdaagse, op dinsdag en vrijdag, gespaard van valpartijen. Vrijdagavond lieten we Arne en Katleen, onze fietsvriendjes waarmee we de Viking Tour zullen rijden, kennismaken met "onze" Italiaan, Al Castello aan het Gravensteen in Gent. Daarna trokken we met hen naar het Kuipke. Het was er snikheet en het school niet veel of ondergetekende had even nader kennis gemaakt met de op dat moment zeer aantrekkelijke, koele vloer van het middenplein. Gelukkig moesten veel toeschouwers uit de tribunes blijkbaar vroeg in bed van mama en papa, waardoor wij hun plaatsen konden innemen. Eens in de tribunes geïnstalleerd konden we het schouwspel goed volgen en waren we eens te meer onder de indruk van de snelheid waarmee de renners door de bochten sjeezen en de risico's die daaraan verbonden zijn.

Ook dinsdag tekenden we present! We hadden tickets voor het middenplein waarmee je ook op bepaalde tribunes kan, en normaal gezien zijn die tribunes zo goed als leeg op dinsdag. Niet zo dit jaar: toen we aankwamen zat het er bomvol. Na een uurtje op het middenplein konden we ons toch installeren op de tribunes en toen Michaël een tijdje later verdween voor een sanitaire stop stelde ik me dan ook geen vragen. Die vragen kwamen pas toen hij na 10 minuten of een kwartier nog niet terug was :-) Ik keek op mijn gsm: 9 oproepen gemist en de 10de kwam net binnen...Oeps! Of ik niet even naar de VIP-tribune kon komen want hij had daar goede plaatsen bemachtigd... Het moet gezegd: die VIP's zaten dan wel lekker te eten in hun restaurant, wij hadden een prachtig overzicht over de piste. Toen we er al een poosje zaten, zei Michaël dat hij mij eens iets moest vertellen... Beangstigende zin, ik was al op mijn hoede. "Je weet dat ik de laatste tijd nogal een arme duts ben", ging hij verder, "maar jij kan van mij een rijk man maken en het enige wat je moet doen is "ja" zeggen", en terwijl hij de magische woorden: "Wil je met me trouwen?" uitsprak, toverde hij een prachtige verlovingsring te voorschijn. Mijn reactie ging geloof ik als volgt: JA JA JA JA JA!!!

Ik laat deze boodschap even inwerken op de lezer ;-)

Het overgrote deel van ons trouw publiek was natuurlijk al lang op de hoogte van ons grote nieuws, maar we wilden het pas publiceren nadat we het aan een aantal mensen persoonlijk hadden gezegd...

Praktische details volgen uiteraard later, maar we kunnen jullie nu wel al zeggen dat we normaal gezien in mei 2007 trouwen voor de wet en eind oktober-begin november 2007 voor de kerk. De datum voor de wettelijke trouw is aangevraagd, vooraleer we de kerkelijke trouw kunnen vastleggen moeten we eerst een zaal hebben natuurlijk! En met die zaalzoektocht zijn we ondertussen al goed bezig... Hierover later meer!