Ardennes Trophy 2010

Met de LCMT in de benen besliste ik deze week om deel te nemen aan de Ardennes Trophy, in het mountainbikewereldje beter bekend als "Theux". Een mountainbike marathon van 90 kilometer en ongeveer 2400 hoogtemeters. Op zich geen onoverkomenlijke cijfers maar de aard van het parcours laat zeer weinig recuperatie toe. Technisch en stijl: zowel de hellingen als de afdalingen.
Met mijn podiumplaats in de LCMT in het achterhoofd hoopte ik hier toch een mooie prestatie te kunnen neerzetten, al wist ik wel dat dit een wedstrijd van een ander kaliber zou worden, enerzijds omwille van het sterkere deelnemersveld en anderzijds omwille van de afstand. In de LCMT zaten ook wel ritten van 100 kilometer maar het langste stuk dat daar tegen de klok moest afgelegd worden was 48 kilometer .
Hier was het dus 90 kilometer . In tegenstelling tot de kortere chrono's zou hier dus wel gedoseerd moeten worden.
Om half tien werd de meute losgelaten. Het eerste uur ging heel snel en kon ik me rond de 40ste positie handhaven. Na 20 kilometer kende ik echter al mijn eerste dipje waardoor ik een tiental plaatsen moest prijsgeven. Dat dipje overwon ik gelukkig vrij snel en maakte de verloren plaatsen weer snel goed. Tot kilometer 60 ging het vrij goed en reed ik een hele tijd samen met Kristof, een collega die ook op de Transalp aanwezig zal zijn.
In de laatste 30 kilometer begon het echter tegen te slaan, ik voelde de benen stilaan leeglopen en hetzelfde gebeurde met mijn voorband, tot tweemaal toe. Tussen kilometerpaal 60 en 75 moest ik dus twee maal mijn voorband vervangen waardoor ik teveel tijd verloor om nog in de top 50 te finishen.
Motivatie weg en dan maar rustig voortgepeddeld tot ik op 10 kilometer van het einde achterom keek en twee vrouwen in mijn wiel zag zitten, één van hen was Sofie, de vriendin van Kristof. Het ging tussen hen om de tweede plaats. Sofie zette zich in mijn wiel en haar concurrente moest er vrij snel af, de tweede plaats leek dus binnen voor haar, maar de finish liet wel heel lang op zich wachten. Blijkbaar moeten we, net zoals vele anderen, in de laatste afdaling ergens verkeerd zijn gereden en op een ander parcours terecht zijn gekomen waardoor we het niet meteen beseften, we volgden immers nog steeds de pijlen. Uiteindelijk dan maar via de weg teruggekeerd en met 10 kilometer teveel op de teller toegekomen.
Geen resultaat dus maar wel een goede eerste kennismaking met een volledige marathon. Het besef dat doseren in de Transalp van levensbelang zal zijn, is met deze ervaring alleen maar toegenomen.