Tirol West Radmarathon

Zondag 3 augustus 2008, 4 uur 's ochtends: De wekker loopt af op een ontieglijk vroeg uur.
De Tirol West Radmarathon start immers al om 6u30, belachelijk vroeg maar ik heb het er wel voor over. Vanuit Sankt Anton is het met de auto een half uurtje rijden naar Landeck, de startplaats van deze Oostenrijkse cyclo. Het is niet Arne die mij vergezelt naar de start maar Elke, eerstgenoemde ligt immers ziek in bed.
Rond 6u schuif ik aan in het tweede startvak, ik heb helaas geen prioritair nummer weten te bemachtigen. De stad is nog maar nauwelijks aan het ontwaken, het schemert zelfs nog.
Terwijl ik afscheid neem van Elke wordt om 6u30 het startschot gegeven. Twee zware cols liggen ons te wachten: Bielerhöhe en de Arlbergpass, 2900 hoogtemeters over een afstand van 157km.
Ik schiet zo snel mogelijk naar voor om met het eerste peloton de klim naar Bielerhöhe te kunnen aansnijden. Het gaat na de start bijna onmiddellijk omhoog maar dat blijkt niet uit de snelheid, de benen voelen het echter wel goed aan.
Bielerhöhe is de eerste berg van de dag die beklommen moet worden, de top ligt op 2037 meter, we moeten dus een hoogteverschil van 1300 meter overwinnen, en dat over een afstand van 48km. Stijl is het dus niet echt, dat verklaart ook waarom het tempo niet onder 30km/u zakt gedurende de eerste 40km. De laatste 8km verlopen echter wel een stuk steiler. Intussen is er al lang een groepje van ongeveer 15 man weggereden. De groep waarin ik zit bestaat nog uit een man of 40, maar op de top van Bielerhöhe blijkt de groep door de laatste steile kilometers volledig uit elkaar gevallen. Ik kom met de eerste tien boven, in de afdaling - die grotendeels in de wolken verloopt - komen echter een groot aantal renners terug aansluiten.
De aanloop naar de tweede col verloopt weer verschroeiend hard, met ongeveer 30 renners bestormen we de voet van de Arlbergpass (1793 meter), op de klim spat alles uit elkaar. Van de groep waarin ik zit kom ik als zevende boven. In een razendsnelle afdaling (snelheden tot 100km/u) raap ik ze echter alle zes weer op.
Met zeven denderen we in een rotvaart naar de finish. Aangezien de organisatie ons niet door de lange tunnels wil sturen moeten we via kleinere wegen naar de aankomst, ik beklaag me dat ik met mijn Zipp's ben vertrokken wanneer blijkt dat we een aantal kilometers gravel voor de wielen krijgen geschoven, gelukkig krijgen we niet met lekke banden af te rekenen.
Omdat ik me in de straten van Landeck niet wil laten verrassen kom ik de laatste kilometer niet meer van kop, als tweede van mijn groep spurt ik over de streep.
157 kilometer, 2900 hoogtemeters, 4 uur en 45 minuten, 17de in het algemene klassement en een gemiddelde snelheid van 33km/u. Het is vooral dat laatste gegeven waar ik van opkijk, 33km/u gemiddeld in een cyclo in het hooggebergte, dat had ik nooit voor mogelijk gehouden.