Door weer en wind...

Het komt niet zo vaak meer dat mijn broer in de buurt koerst, dus moeten we van die schaarse gelegenheden gebruik maken om te gaan supporteren en hem in levende lijve vooruit te roepen in plaats van nagelbijtend voor de televisie te zitten. Dit weekend werd de Driedaagse van West-Vlaanderen verreden en zondag zouden we naar de laatste rit met aankomst in Ichtegem gaan kijken. Na een stevige boterham in folkcafé De Ekster aan de voet van de Monteberg, beklimmen we de glibberige Kemmelberg en wachten we in de striemende regen de komst van de renners af. En dan, dan is het eindelijk zover: de renners komen uit de bocht. Mijn sensor is nog niet helemaal gerodeerd dit seizoen (nog maar eens andere truitjes), maar ik heb toch vrij snel door dat die ene van QSI zonder mouwstukken (brrr) mijn broerke is. Jihaa, hij zit in de kopgroep!

Na de passage op de Kemmelberg, rijden we naar Ichtegem waar de renners nog 4 plaatselijke ronden moeten rijden. Jammer genoeg is de groep waarmee Wouter weg was niet voorop kunnen blijven. Hij rijdt zo goed als de hele dag in de aanval, maar op het moment van de beslissende aanval, schieten twee renners van de kasseien waardoor er een gat valt, dat Wouter net niet meer toekrijgt. Bij het binnenrijden van Ichtegem zit hij in de tweede achtervolgende groep en al gauw wordt duidelijk dat hij hier niet voor de tweede keer op rij zal winnen. Spijtig, maar in elk geval een dijk van een wedstrijd gereden en als hij zo verder kan trainen en koersen, kunnen we binnenkort vast en zeker juichen. Wij duimen alvast hoor, broerke!