Tijd

Manlief in het buitenland, geen examens meer te verbeteren, geen looptrainingen om naartoe te gaan. Niet dat ik nu opeens een zee van tijd heb, maar kom, ik heb opeens wel veel méér tijd dan de voorbije maanden. Tijd om lui in de zetel te zitten en naar televisie te kijken, tijd om een beetje lui te zijn en daar ook van te genieten. Maar ... ook tijd om na te denken, om mijn broer nog meer, nog intenser te missen, tijd om het niet te willen geloven, tijd om te mijmeren over de voorbije twee jaar zonder Wouter en de vele jaren met Wouter die eraan vooraf gingen, tijd om het verdriet even toe te laten, ... maar geen tijd om naar filmpjes van mijn broer te durven kijken, omdat ik niet weet wat er gebeurt als ik zijn stem hoor en omdat Michaël er niet is om mij op te vangen als ik val.