La Vençoise 2013

Zes jaar na mijn eerste deelname stond ik opnieuw aan de start van La Vençoise. Toen deden ook Arne en Elke mee, deze keer stond ik echter als enige Belg aan de start. Elke heeft haar sportieve focus inmiddels immers verschoven van fietsen naar lopen. De dag voor de cyclo beklom ze Col de Vence dan ook eens al lopende, vooral als voorbereiding op haar beklimming in juli van de Mont Ventoux, ook met loopschoenen i.p.v. een koersfiets.

Op zaterdagochtend 11 mei reed ik in een heerlijk lenteweertje met de fiets van ons vakantiehuisje in Villeneuve-Loubet naar de start in Vence. Nog geen kilometer voor ik daar aankwam reed ik lek. Alvast een gelijkenis met 2007 want toen bleek één van Elke haar wielen plat te staan toen ik de fietsen uit de auto haalde vlak voor de start.

Deze keer was het dus mijn eigen wiel. Vloekend sprong ik van mijn fiets om die binnenband zo snel mogelijk te vervangen, ik had immers nog slechts een kwartier over om op tijd aan de start te verschijnen.

Een dikke vijf minuten voor de start kwam ik dan toch aan in het startvak. Doordat ik zo laat was kon ik echter niet helemaal vooraan plaatsnemen en dat speelde me in de eerste kilometers parten. Na 500 meter begonnen we immers reeds aan Col de Vence (963m), nauwelijks tijd dus om op te schuiven naar voor. In het begin van de klim zag ik een honderdtal meter voor mij een kopgroep van ongeveer 30 renners vormen, slechts na enkele kilometers bergop slaagde ik erin om net als enkele andere late starters aan te sluiten, daar ging dus mijn eerste cartouche.

Tot halverwege de klim kon ik de kopgroep bijhouden maar toen er op de iets steilere stukken versneld werd, moest ik als één van de eersten lossen. Voor mij zag ik de groep van ongeveer 25 man in 3 stukken breken. Het derde groepje hield ik de rest van klim in het vizier, maar terug aansluiten zat er voorlopig niet in. Een vierde groepje zat me op de hielen maar ik bereikte solo de top. Daar liet ik me inlopen.

Met 15 renners reden we richting Gréolières waar we een klim van ongeveer 5 kilometer kregen voorgeschoteld. We reden meteen met 4 weg van de groep. Veel te vroeg naar mijn zin want we hadden nog meer dan 100 kilometer voor de boeg, ik hield me dus gedeisd in het wiel. Op het plateau richting Col de Bleine begon ik dan toch mee te draaien want het zag er niet naar uit dat de achtervolgende groep nog zou weerkeren.

Op Col de Bleine (1439m) passeerde ik samen met Thomas Bécarud over de top, voor de andere twee ging het te snel, het achtervolgende groepje van ongeveer 10 man volgde op 40 seconden.

Met twee begonnen we dus aan de resterende 90 kilometer, we werkten goed samen maar na 10 km werd duidelijk dat de groep ons toch op de hielen zat en lieten we ons wijslijk inlopen. We waren duidelijk de beteren bergop en er waren nog genoeg klimkilometers om het verschil later in de wedstrijd te maken.

Met een tiental werd de tweede helft van de cyclo ingezet. Na 75 kilometer diende zich Col de Cornille (1387m) aan, de groep werd meteen gehalveerd. Met 5 man begonnen we 15 kilometer verder aan Col de Castellaras (1248m), daar werd echter geen verdere schifting doorgevoerd, integendeel want ons groepje dikte aan met enkele renners die gelost waren uit de voorste gelederen.

Met zeven begonnen we aan de laatste klim van de dag, naar Coursegoules, 6,6km aan 5% gemiddeld. Daar had ik mijn zinnen op gezet. Ik nam aan de voet meteen het commando en dreef het tempo stevig op, de vier zwaksten hingen snel aan de rekker en moesten niet veel verder definitief lossen, de andere twee bleven in mijn wiel zitten en konden me maar net volgen. Ik bleef echter liever nog wat samen want na de top volgden ongeveer 10 valsplatte kilometers met de wind op de kop naar de top van Col de Vence. Hoewel ik daar wel het meeste kopwerk opknapte kon ik toch ook af en toe eens uitblazen in hun wiel.

Onder politiebegeleiding daalden we razendsnel af naar Vence, ik nam het voortouw maar slaagde er niet in hen in de afdaling af te schudden.

Dankzij mijn verkenning op vrijdag wist ik echter dat er na de afdaling nog 3 kilometers volgden waarvan de laatste licht bergop liep. In die laatste kilometer slaagde ik er dan ook in mijn twee companen achter te laten.

Op die manier werd ik 14de scratch en 5de in mijn leeftijdscategorie. Beter dan waar ik vooraf op gehoopt had want deze cyclo is er toch vooral één voor de klimmers.