Transalp - Etappe 6

Na de koninginnerit van de dag voordien was het gissen waar we deze keer zouden uitkomen.
Ik was fris opgestaan en voelde geen naweëen van de etappe van gisteren, het ontbijt ging vlotjes naar binnen, bij Thomas iets minder. Met een doffe blik in de ogen zat hij voor zich uit te staren en probeerde hij toch iets naar binnen te wurgen. Weinig allure van een atleet, hij had meer weg van een uitgewrongen dwijl. Dat voorspelde niet veel goeds. Na het ontbijt besliste Thomas deze etappe aan zich te laten voorbijgaan en op die manier hopelijk wat te recupereren.
Om 9 uur stond ik dus alleen in het startvak, mooi vooraan in het tweede startvak want ik wou nu wel eens testen wat ik echt waard was ten opzichte van de concurrentie.

De rit begon met een lange klim met tussendoor een korte technische afdaling. Na het startschot werd er niet getreuzeld en de hartslag vloog meteen de hoogte in. Ik probeerde me zo snel mogelijk naar voor te wringen maar bleef op 50 meter van de kopgroep hangen. Die kopgroep veranderde echter ook al snel van een bolletje in een langgerekt lint. Tijdens de lange klim raapte ik daardoor toch nog verschillende bikers op.
Op 2400 meter hoogte lag de top, ik had geen flauw idee rond welke positie ik me bevond maar dat het meer in de voorste gelederen was dan de vorige dagen was wel duidelijk. Tot hiertoe eindigden we meestal rond de 60ste plaats en dan kom je ook steeds dezelfde mensen tegen die rond diezelfde positie draaien. Vandaag waren het allemaal nieuwe gezichten.
Na de top op 2400 meter verliep de rest van de rit hoofdzakelijk in dalende lijn, echter wel veel technische passage's waardoor de snelheid niet altijd even hoog opliep. Toch ook nog enkele venijnige kortere klimmetjes die serieus piekten.
In tegenstelling tot de voorbije ritten kwam ik in de tweede helft van de rit nog maar heel weinig bikers tegen, ik reed heel veel alleen en haalde nog slechts sporadisch een koppel in, het deelnemersveld lag duidelijk helemaal uiteen.

Net voor het stuk asfalt naar Dimaro vond ik nog aansluiting bij een groepje van ongeveer 8 man. Ideaal want de laatste 10 kilometer kregen we de wind pal op de neus. Op het laatste korte klimmetje in Dimaro gingen er nog enkele bikers overboord, ik voelde me nog steeds goed en kwam als eerste boven.
Door het beperkte aantal bikers na de finish besefte ik meteen dat ik veel meer naar voor moest geëindigd zijn. 16de werd ik, in 3 uur en 51 minuten. Mooi, want op voorhand had ik immers nooit gedacht dat top 25 in de Transalp mogelijk zou zijn.
Na de rit met de auto naar Madonna di Campiglio gereden waar we de volgende dag ook met de fiets zouden aankomen. Aangezien Male en Madonna slechts op een half uurtje rijden van elkaar lagen, boekten we in Madonna voor twee nachten. Op die manier zouden we eens niet met ons hele hebben en houden moeten verhuizen op vrijdagochtend. Toch wel een pak relaxer voor zowel de mannen als de vrouwen en kinderen.