Ergernisjes

Ik durf me wel al eens ergeren, ik geef het toe. "Tssssss", rol ik dan met mijn ogen of trek ik mijn wenkbrauwen op. Dat vreet energie, ik weet het, maar ik kan het niet laten. En laat ons eerlijk zijn, ik wil het ook niet laten, want uiteindelijk maakt het me voor een stuk ook wie ik ben: een lastige knorpot.

Laat ik voor één keer ook eens virtueel stoom aflaten en jullie, trouwe lezers, een overzichtje geven van waar ik me de laatste tijd zoal aan erger.

• Vroeg opstaan om de poetsvrouw binnen te laten en dan te horen krijgen dat ze niet komt of veel later komt.
• Wachtmuziekjes bij de CM.
• Na 7 weken moederschapsrust nog steeds geen uitkering gekregen hebben doordat ze bij de CM te laat in actie geschoten zijn maar de schuld bij De Post leggen.
• Na 6 weken te horen krijgen dat ze bij de CM nog niet eens weten dat Aurélie geboren is, ook al hebben we 5 weken geleden alle papieren ingediend.
• Zotte chauffeurs die in de sneeuw spookrijden om een file voorbij te steken en hun middelvinger opsteken als ik toeter.
• Chauffeurs van De Lijn die vinden dat ze niet hoeven voor te sorteren en de file dus voorbij steken om dan alsnog af te slaan.
• Crèches die hun attest van toezicht van Kind en Gezin kwijtraken.
• "Die/dat"-fouten.

Voor u bedenkt dat het allemaal nog meevalt met die ergernissen: dit is uiteraard een niet-exhaustieve lijst, wat had u gedacht.