Negende in de Charly Gaul

Na zatermiddag deelgenomen te hebben aan een koersje in Zutendaal - waar ik overigens tweede werd - vertrok ik in de late namiddag vanuit Zonhoven met Arne naar Echternach. Op zondag zouden we daar immers deelnemen aan de Charly Gaul.

Zondagochtend vroeg uit de veren na een onrustige nacht in een twijfelaar met Arne. Niet de ideale manier om goed uitgerust aan een cyclo te beginnen maar daar maakte ik me weinig zorgen om. Ik heb immers al meer dan eens een goeie cyclo gereden na een mindere nacht.
Een half uurtje voor de start stonden we al paraat, samen met Thomas en Wouter die ook waren afgezakt naar Luxemburg.
De rit begon in tegenstelling tot vorig jaar onmiddellijk met een klim, niet steil, maar wel vrij lang. Meteen werd al een eerste schifting doorgevoerd. In de 70 kilometer die volgden gebeurde er niet echt veel, met een peloton van ongeveer 80 man denderden we naar de scherprechter van deze editie: de Groesteen: 4 kilometer klimmen aan bijna 8% gemiddeld.

De grote groep werd reeds aan de voet op een lang lint getrokken en viel al snel uiteen. Ik kwam in een derde groepje boven met 6 andere renners. Het tweede groepje dat 14 renners telde reed ongeveer 30 seconden voor ons uit en daarvoor reed nog een groepje van 6 renners.
Na 10 kilometer achtervolgen vonden we terug aansluiting vooraan in de koers, de tweede groep had intussen ook al het eerste groepje opgepeuzeld. Met iets minder dan 30 renners zouden we dus het tweede deel uitvechten.
Ik begon de inspanningen intussen echter al goed te voelen en na 110 kilometer kreeg ik het echt zwaar: krampen op de negende klim. Ik kon aanklampen maar ook niet meer dan dat. Kort daarna ontsnapten 4 renners, de beste klimmers. Het minste van mijn zorgen want ik was al blij dat ik mij gewoon kon handhaven in de groep die overigens al behoorlijk uitgedund was, nog slechts een 15-tal renners bleven over.
Op de laatste klim kwam ik tot mijn eigen verbazing met de eersten boven, ik had blijkbaar een tweede (of derde) adem gevonden, de krampen die ik eerder voelde waren ook verdwenen. In de laatste 10 kilometer ontsnapten nog twee renners waaronder iemand van Gaul.nl. Ik probeerde er meermaals naartoe te springen en hoewel ik verschillende keren dicht naderde kreeg ik toch geen steun, integendeel, de ploegmaats van de Gaul-renner leverden voortreffelijk afstopwerk.

Het werd dus een sprint voor de laatste top tien plaatsen, ik zette iets te vroeg aan maar werd toch nog tweede van de groep. Negende in totaal, 168 kilometer in 4 uur en 34 minuten.
Een mooi resultaat, maar na de aankomst was het toch even balen toen ik hoorde dat de twee renners die op het einde nog van ons wegreden, erin slaagden de eerder ontsnapte renners te achterhalen. Blijkbaar hadden zij minder dan een minuut voorsprong op ons, maar aangezien de deelnemers van de korte afstand in de laatste 50 kilometer ook op het parcours zaten, konden we niet onderscheiden wie voor ons reed.
Enfin, toch tevreden want vooraf dichtte ik mezelf geen top-tien kansen toe.