13
Zaterdagochtend, voor dag en dauw, kwam Thomas me oppikken om samen naar Huy te rijden voor de nieuwe Gran Fondo Eddy Merckx. Tot mijn verbazing arriveerde hij op tijd, maar die verwondering maakte echter meteen plaats voor een nieuwe zorg. Hij kwam toe met zijn TT. Voor wie minder vertrouwd is met auto's: De "TT" is Audi's kleinste sportwagen. "Hoe moeten daar in godsnaam twee koersfietsen en twee goedgevulde sporttassen in passen" was het eerste dat door mijn hoofd schoot. Na 10 minuutjes puzzelen bleek dat nog te lukken ook. Na een vlotte rit kwamen we aan in Huy en wist ik bij de inschrijving nog een plaats in het bevoorrechte vak te versieren.
Iets na half negen werden we op gang geschoten door de jarige Eddy Merckx zelve.
In de eerste 50 kilometer reed ik constant mooi mee vooraan. Met een groepje van ongeveer 20 man, waaronder de topfavorieten, zouden we beginnen aan de Chambralles. "Zouden", want vlak voor de Chambralles werden we verkeerd gestuurd, dat hadden we wel vrij snel door toen de motard die voor ons reed rechtsomkeer maakte. Het gevolg was wel dat alles weer samenkwam en dat we met een groep van meer dan 50 renners aan de Chambralles begonnen.
De 5 die wegreden (oa. Bart Bury en Frederik Coopman) kon ik zoals verwacht niet volgen, maar er waren er niet veel anderen die mij op de klim voorbleven. Na de Chambralles kwam alles terug samen en door een gesloten overweg kwam er nog wat volk uit de achtergrond terug. Met meer dan 40 man werd de achtervolging op de koplopers verder ingezet. Van samenwerking was echter nooit sprake. Na wat op kop meegedraaid te hebben kwam ik zelf ook tot de vaststelling dat de meerderheid weigerde mee te werken, ik heb me dan ook maar wat dieper in de groep laten uitzakken, kwestie van niet al te veel energie te verspillen. Op dat moment ontsnapten drie renners waaronder Vic, een gewaagde onderneming want het was nog een lange weg naar de finish met veel tegenwind.
Daarna bleef de groep lang samen ondanks het bij momenten zeer stevige tempo op de hellingen. Op iets meer dan 40 kilometer van de finish zijn we er dan toch in geslaagd met een groepje van zes man ons af te scheuren van de nog steeds omvangrijke achtervolgende groep. We hadden vrij snel een mooie voorsprong. Onderweg reden we wel nog eens verkeerd door een seingever die niet alert was maar dat merkten we gelukkig direct op waardoor er deze keer niemand uit de achtergrond terugkwam.
Met zes reden we naar de Muur van Huy, de hele weg werd er goed samengewerkt. Op de Côte de Ben-Ahin raapten we Vic op en lieten hem meteen achter. Op de Muur zagen we een tweede van de drie ontsnapten vlak voor ons rijden. Drie van ons groepje reden hem nog voorbij maar ik slaagde daar net niet meer in.
Top tien zat er dus niet meer in. Mijn naam prijkt opnieuw naast 13, een nummer dat blijft weerkeren maar voor mij zeker niets negatief betekent.
Tevreden! Het resultaat is veel beter dan wat ik had verwacht. Door stijve spieren en een verkoudheid durfde ik bij de start immers op niet veel hopen. Op mijn diploma staat echter wel "brons", en dat met een gemiddelde van 32,51 op een parcours met ongeveer 3000 hoogtemeters. Ze zijn wel veeleisend, die jongens van golazo.
Iets na half negen werden we op gang geschoten door de jarige Eddy Merckx zelve.In de eerste 50 kilometer reed ik constant mooi mee vooraan. Met een groepje van ongeveer 20 man, waaronder de topfavorieten, zouden we beginnen aan de Chambralles. "Zouden", want vlak voor de Chambralles werden we verkeerd gestuurd, dat hadden we wel vrij snel door toen de motard die voor ons reed rechtsomkeer maakte. Het gevolg was wel dat alles weer samenkwam en dat we met een groep van meer dan 50 renners aan de Chambralles begonnen.
De 5 die wegreden (oa. Bart Bury en Frederik Coopman) kon ik zoals verwacht niet volgen, maar er waren er niet veel anderen die mij op de klim voorbleven. Na de Chambralles kwam alles terug samen en door een gesloten overweg kwam er nog wat volk uit de achtergrond terug. Met meer dan 40 man werd de achtervolging op de koplopers verder ingezet. Van samenwerking was echter nooit sprake. Na wat op kop meegedraaid te hebben kwam ik zelf ook tot de vaststelling dat de meerderheid weigerde mee te werken, ik heb me dan ook maar wat dieper in de groep laten uitzakken, kwestie van niet al te veel energie te verspillen. Op dat moment ontsnapten drie renners waaronder Vic, een gewaagde onderneming want het was nog een lange weg naar de finish met veel tegenwind.
Daarna bleef de groep lang samen ondanks het bij momenten zeer stevige tempo op de hellingen. Op iets meer dan 40 kilometer van de finish zijn we er dan toch in geslaagd met een groepje van zes man ons af te scheuren van de nog steeds omvangrijke achtervolgende groep. We hadden vrij snel een mooie voorsprong. Onderweg reden we wel nog eens verkeerd door een seingever die niet alert was maar dat merkten we gelukkig direct op waardoor er deze keer niemand uit de achtergrond terugkwam.
Met zes reden we naar de Muur van Huy, de hele weg werd er goed samengewerkt. Op de Côte de Ben-Ahin raapten we Vic op en lieten hem meteen achter. Op de Muur zagen we een tweede van de drie ontsnapten vlak voor ons rijden. Drie van ons groepje reden hem nog voorbij maar ik slaagde daar net niet meer in.Top tien zat er dus niet meer in. Mijn naam prijkt opnieuw naast 13, een nummer dat blijft weerkeren maar voor mij zeker niets negatief betekent.
Tevreden! Het resultaat is veel beter dan wat ik had verwacht. Door stijve spieren en een verkoudheid durfde ik bij de start immers op niet veel hopen. Op mijn diploma staat echter wel "brons", en dat met een gemiddelde van 32,51 op een parcours met ongeveer 3000 hoogtemeters. Ze zijn wel veeleisend, die jongens van golazo.
Reacties