La Laurent Desbiens 2008

Na mijn eerste deelname in 2007 maakte ik dit jaar net dezelfde fout: op alles springen wat beweegt maar niet op wat ertoe doet. Verschillende keren meegesprongen met ontsnappingen maar bij de beslissende demarrage gegokt, en dus verloren. Een kopgroep van tien man was weg voor de rest van de race. Ze moeten echter zeer goed samengewerkt hebben want in de eerste achtervolgende groep waar ik dus ook deel van uitmaakte werd er niet stilgezeten, al was de samenwerking wel soms zoek.

Iets voorbij halfweg reden we onder aanvoering van Cédric Vasseur met acht weg uit de achtervolgende groep. Zeer gelijkaardig scenario aan vorig jaar, toen ontsnapten we immers ook uit de eerste achtervolgende groep op dezelfde helling, in 2007 was het echter onder impuls van Frank Vandenbroucke en ontsnapten we met meer. In tegenstelling tot vorig jaar bleef het deze keer niet samen tot aan de finish. Op de voorlaatste klim van de dag viel onze groep uiteen, Vasseur reed samen met een andere renner weg, het was al lang duidelijk dat de Franse ex-quickstepper veruit de sterkste was. Aan de aankomst hoorde ik trouwens dat Vasseur de kopgroep nog had bijgebeend.

Na de laatste helling - Mont Vert - volgden nog 30 vlakke kilometers, gelukkig zat de wind hoofdzakelijk in de rug want we waren nog slechts met drie. In het eerste deel van die laatste 30km leek het licht bij mij uit te gaan maar dankzij wat eten en drinken kwam ik er weer door. Met nog 10km te gaan kwam een motard ons melden dat er ons een achtervolgende groep op de hielen zat, op slechts 15 seconden. Terwijl ik af en toe een blik achteruitwierp kwam ik in dat laatste deel nauwelijks nog van kop, ik voelde me weer een stuk beter, de snelheid zakte niet meer onder 40km/u. De derde man moest eraf of dacht zich te laten uitzakken tot in die groep, ervan uitgaand dat die ons anders toch wat verder zouden oprapen. Dat liet ik echter niet gebeuren, met twee bleven we uit de greep van die 10 renners. Ik finishte rond de vijftiende plaats.

Toch een stuk meer afgezien dan vorig jaar (toen werd ik tiende) maar nu was het parcours een dikke 10km langer en blies de wind ook een stuk harder. Opnieuw een pluim voor de organisatie, gewoonweg schitterend. Overal signaalgevers en zo goed als verkeersvrij. Een rit om te onthouden!