Gerolsteiner Tour Festival

Vorig weekend stond mijn derde cyclosportieve van het jaar op het programma: de Gerolsteiner Tour Marathon. Een cyclo volledig ondersteund door Gerolsteiner - het watermerk dat de gelijknamige Duitse protourploeg sponsort - in het dorpje Gerolstein in de Eifel in Duitsland.
Den Duits mag dan zo fout zijn als wat - soms lijkt het alsof ze zijn blijven hangen in de jaren 80, zonder twijfel de foutste jaren uit de 20ste eeuw - maar bij dit evenement werd nog maar eens bewezen dat Grundlichkeit wel degelijk hun handelsmerk is. Alle civiele diensten stonden in dienst van dit festival: politie, brandweer, ambulanciers en een hoop vrijwilligers zorgden voor een vlekkeloos verloop. Het volledige parcours was verkeersvrij, elke invalsweg - hoe klein ook - was afgesloten. Katleen en Elke hebben het ondervonden, ze zijn immers nooit op het parcours geraakt om Arne en mij te bevoorraden.
Het parcours bestond uit twee lussen, een eerste van ongeveer 80 kilometer en een tweede van 42 kilometer. De eerste lus moest door iedereen afgelegd worden, de tweede lus moest afhankelijk van de gekozen afstand 1, 2 of 3 keer afgelegd worden. Arne en ik hadden gekozen voor de langste afstand - 204 kilometer - en zouden die laatste lus dus drie keer moeten afleggen.
Terwijl we met de auto naar de start reden zat de lucht al potdicht en viel het water met bakken uit de hemel. Dat beloofde dus niet veel goeds voor de 1500 deelnemers. De rit zelf werd een slijtageslag, voor mij vooral mentaal. De eerste 80 km vormde geen enkel probleem: ik bleef attent vooraan meedraaien in de kopgroep. Door het minder selectieve parcours en het gematigde tempo in de eerste lus bestond de kopgroep bij het ingaan van de eerste plaatselijke ronde van 42 km nog steeds uit een honderdtal renners, al snel werd echter duidelijk dat in dit deel van de rit het verschil zou gemaakt worden. Na een paar nijdige hellingen kort op elkaar was de kopgroep nog geen 20 kilometer verder reeds uitgedund tot 25 man, ik zat dus nog steeds vooraan in de wedstrijd maar het had me veel moeite gekost. Ik besefte dan al dat ik in de tweede ronde niet nog eens zo diep zou kunnen gaan. Dat bleek ook te kloppen want in de tweede ronde moest ik op de zwaarste helling de rol vooraan lossen, 10 man reed weg waardoor ik met ongeveer 10 anderen op achtervolgen was aangewezen. Terugkomen zat er echter niet meer in, de winnaar zat vooraan. Op dat moment kraakte ik eigenlijk ook mentaal, ik zou het niet meer kunnen opbrengen nog een derde keer de plaatselijke ronde te rijden. Ik sloeg na twee rondes dan ook af om samen met nog een zestal anderen uit mijn groep te kiezen voor de 161 km.
Ik finishte in 4 uur en 51 minuten met een gemiddelde snelheid van meer dan 33 km/u. Daarmee werd ik zesde of zevende in het klassement van de 161 km, maar aangezien ik me op voorhand had ingeschreven voor de 204 km werd ik helaas niet geklasseerd. Als ik had beslist die derde ronde toch af te werken samen met wat nog overschoot van het achtervolgende groepje en als ik daarin geen echte inzinking had gekregen, dan zou ik bij de eerste tien geëindigd zijn op de langste afstand. Maar ja, als als als ... Mentaal had ik echt een off-day.
Terwijl ik samen met Elke, Katleen en Matteo nog iets verorberde in het festivaldorp bewees Arne nog maar eens dat hij echt gemaakt is voor het lange afstandswerk en werkte de 204 kilometer wel zoals gepland af in net geen 8 uur. Echt sterk, nog meer omdat hij een groot deel van de rit alleen fietste.

Na 4 weekends op rij niet meer thuis geweest te zijn zullen de komende weekends relatieve rust thuis deugd doen. Ik hoop de komende twee weken vooral te kunnen werken aan mijn basis. Volgende cyclosportieve afspraak is op 8 juni in Rouen voor La Conquérante.