Tien

Dag broerke

Kbenteketik, hoe ist?

Het zou zomaar eens het begin van een telefoongesprek kunnen zijn, alleen komt er al 10 jaar lang geen antwoord meer van jouw kant en moet ik het doen met mijn brieven aan jou.

Een decennium moeten we het al zonder jou stellen. We missen je allemaal op onze eigen manier, broerke. Loïc, je petekind, is minstens even trots op jou als ik. Hij doet me tegenwoordig wat vaker aan jou denken, met zijn lange haren die vanonder zijn helm komen piepen. Ook de manier waarop hij met zijn koersfiets rijdt, stampend op de pedalen, roepen beelden op van jou als nieuweling. Mooi en beangstigend tegelijkertijd vind ik dat. Aurélie vindt het frustrerend dat ze geen foto's heeft waar jij samen met haar opstaat, geen bewijzen dat jij haar wel nog hebt gekend, al heeft zijzelf geen concrete herinneringen aan jou. Ze googelt je af en toe en stelt zo nu en dan wat vragen. Ze weet niet wie ze mist, maar ze mist jou evengoed. 

Enkele journalisten vroegen me de voorbije weken wat ik tegen jou zou zeggen als ik je nog een keer kon zien. Eerlijk? Daar heb ik nog nooit over nagedacht, want ja, ratio over emotie, zo gaat dat hier nu eenmaal. Ik zal je nooit meer zien. Maar stel nu eens. Wat als ik toch dat deurtje vond naar het parallelle universum waar jij gewoon bent blijven doorleven, dan... dan zou ik niets hoeven te zeggen. Ik zou je gewoon 'tegen mijne gilet trekken' en je niet meer loslaten. En jij zou wat ongemakkelijk kijken en met je ogen draaien maar je zou me laten doen, want je zou mijn hart voelen bonken en de liefde door mijn aders voelen stromen. Na al die jaren zonder jou, is het gevoel uitgepuurd tot zijn essentie: ik zie u graag, broerke, en godverdomme ik had jou zo graag nu nog bij mij gehad. 

Uus Knops verwoordde het heel treffend in het rouwboek dat ze over haar broer Casper schreef: "Met een broer of zus heb je verschillende banden: een emotionele band, een bloedband, een familiale band, een historische band. Broers en zussen schrijven samen een gemeenschappelijk familieverhaal. Ze zijn tochtgenoten voor het leven." Al die banden heb ik nog steeds met jou, maar die tocht, broerke, die moet ik alleen verderzetten, al draag ik je altijd bij me, in mijn hoofd, in mijn hart, in elke vezel van mijn lichaam. 

Precies 10 jaar geleden veranderde ons leven voor altijd, broerke. Veranderde ik ook voor altijd. Nu, 10 jaar later, is het verdriet niet weg, maar weet ik dat het naast geluk kan staan. Ik mis je broerke, maar ik ben ook dankbaar en trots. Dankbaar voor de 26,5 jaar dat ik je bij me mocht hebben en trots op wat een prachtbroer ik heb. 

Dikke kus van 

je zus

Reacties

wijnse zei…
Godverdomme wat missen we uw broerke, zeker nu de Giro weer start en mijn dochter Sara en mijn schoonzoon Luc ook weer jarig zijn op 9 mei. Wennen zal dit nooit! kusjes
Unknown zei…
Een stille gedachte voor Wouter ww108,ik herinner me nog altijd dat ééne moment waarop het stil werd in onze woonkamer. Een moment om nooit te vergeten. Wouter je was een mooie coureur met een mooie glimlach.R.i.p🙏
Supermooi. De zon scheen vandaag terwijl Merlier jouw broer eerde, we sluiten de dag af met veel druppels, alsware het de tranen waren die elke sportfan vandaag in zijn ogen had... Liefs Kevin, Eva en Mauro

Populaire posts