9 mei. Alweer.

Dag broerke

Het is waar wat ze zeggen, hoe ouder je wordt, hoe sneller de tijd gaat. 4 jaar vandaag. Vier. Jaar. Toch vind ik niet dat je het voorbije jaar verder van me afgedreven bent. Integendeel. Ik vind dat ik je dit jaar precies weer een beetje dichter bij me heb. Dat ik nu voor de verderzetting van jouw laatste ploeg werk, zal daar niet vreemd aan zijn. 

Toch wordt het gemis er eerlijk gezegd niet kleiner op. In deze periode van het jaar, ieder jaar opnieuw, hakt het besef dat je er niet echt/echt niet meer bent er nog harder in. Maar er zijn nog zoveel andere momenten waarbij we denken: "Was hij er nog maar bij geweest." Je wil niet weten hoe vaak Loïc, out of the blue, zegt dat hij het toch veel leuker zou vinden als jij er nog was geweest. Morgen doet hij al zijn eerste communie. Weer een mijlpaal zonder jou, en dat maakt me zo zo triest. Hij is zo'n flink, stoer mannetje geworden. Hij doet zijn best op school, leeft zich uit in de scouts en is nog steeds de vrolijke jongen die hij ook al als baby en peuter was. Hij fietst trouwens als de beste, je zou er wellicht wel trots op zijn geweest.  Hij mist zijn peter, surf je ook op zijn schouder mee?

Dikke kus van je zus.