Gran Fondo Colnago

Gran Fondo Colnago Cogolin Golfe de Saint Tropez. Een hele mond vol, een cyclo gesponsord door Colnago met start in Saint Tropez en aankomst in Cogolin.
Mijn eerste doel van 2011. De voorbereiding hierop viel helaas wat in het water door tendinitis in de knie waarmee ik toch meer dan een maand sukkelde. Maar het belangrijkste was dat ik kon starten, de laatste twee weken die aan deze cyclo voorafgingen had ik toch weer stevig en pijnvrij kunnen trainen.

Om 7u30 schoof ik reeds aan in het bevoorrechte startvak met nummer 5 op mijn stuur, een plaats die ik 5 uur later maar wat graag zou bekleden in het algemene klassement. Hoewel het parcours me wel zou moeten liggen wist ik echter dat dat te hoog gegrepen zou zijn, te meer door mijn gebrekkige voorbereiding.
Bij de start kwam ik al een hele hoop bekenden tegen, vooral uit Nederland. Daaronder ook Leon en Christian: LCMT en Transalp bondgenoten vorig jaar.
De zon was ook al van de partij en het windstoppertje dat ik nog aanhad kon ik kort voor de start nog snel kwijt bij Rob van Cyclobenelux.

Om 8u vertrok de meute in een vliegende vaart uit Saint Tropez. De eerste 15 kilometer verliepen relatief vlak en het was nerveus positie kiezen in een peloton van zeker 200 man. Een beetje een Picardië gevoel met snelheden die zonder veel moeite de 50 haalden. Nog voor we aan de eerste klim begonnen had ik reeds 3 valpartijen gezien en gehoord.
Op die eerste klim werd ik meteen geconfronteerd met de realiteit: vooraan ging het voor mij veel te hard. Twee groepjes van telkens ongeveer 10 renners reden weg. Met veel moeite kon ik mijn wagonnetje aan de derde groep van ongeveer 25 man hangen, maar ik hing aan de rekker en kwam op de eerste twee bergjes telkens boven met een kleine achterstand. In de technische afdalingen kon ik echter telkens weer aansluiten. Op die manier kon ik me in de eerste helft van de rit handhaven in de derde groep.
Na ongeveer 80 kilometer doemde echter de Notre Dame des Anges op, de langste, hoogste en steilste beklimming van de dag. Ik moest bijna meteen lossen, niet dat ik er al doorzat, maar ik kon het tempo van de groep bergop gewoon niet volgen. In mijn eigen tempo kwam ik boven en kon ik nog net water bijtanken voor ik werd gegrepen door een vierde groepje van ongeveer 15 renners. In de afdaling reed ik er weer van weg met een Fransman, beneden moeten we behoorlijk wat voorsprong gehad hebben want het was pas na een heel eind beuken in de wind dat we weer werden opgeslokt door de achtervolgende groep. Een topconditie is dus duidelijk niet nodig om nog steeds goed te kunnen dalen ;-).
De rest van de rit, toch nog steeds meer dan 60 kilometer, gebeurde er niet veel meer. Er was weinig samenwerking in de groep en er werd bijgevolg niet echt meer doorgereden. Ik kende dus ook totaal geen moeilijkheden meer. Het was dus wel genieten van het panorama en de zon.
Pas op het einde volgden er nog een paar demarrages, twee renners raakten weg.
Op 500 meter van de finish ben ik dan nog weggesprongen van de groep om zo met een kleine voorsprong beslag te leggen op de laatste plaats in de top 50. Negende werd ik daarmee in mijn leeftijdscategorie, 4 uur en 54 minuten over 162 kilometer.

Na de rit was het in Cogolin nog gezellig napraten tussen de palmbomen, een heerlijk decor heeft deze cyclo. Met mijn prestatie was ik niet ontevreden, vooral het feit dat ik zonder knieperikelen kon rijden stemde me gelukkig. Met een betere voorbereiding zou top 20 mogelijk moeten kunnen zijn, al valt dit voor mij misschien toch sowieso nog wat vroeg op het jaar.