Dertien
Dag broerke
Dat het een pittig jaar geweest is, dat dertiende jaar zonder jou.
Loïc reed zijn eerste koers en jij was er niet. Nerveus was ik, en toen hij na de eerste ronde in de eerste helft van het peloton doorkwam, kreeg ik een krop in de keel.
Moeke en vake waren er, jouw supporters ook, we dronken een pintje of twee, het voelde als ‘the good old days’, maar dan anders. Zou je komen kijken zijn? Wat zou het met jou en met Loïc gedaan hebben als je er was geweest? Ik durf me er amper iets bij voor te stellen.
Loïc rijdt nu ook regelmatig mee met het Scheldepeloton. Hoe cool zou het voor hem geweest zijn om dat samen met jou te doen? Ik durf me er amper iets bij voor te stellen.
Hij wilde dit jaar per se de Ronde van Vlaanderen rijden, hondenweer of niet. Toen ik hem op filmpjes door de massa zag laveren met een regenjasje van jou aan, kreeg ik een krop in de keel.
Ik dompelde de kinderen het voorbije jaar wat meer onder in jouw, in mijn, in onze wereld. Aurélie vergezelde me naar de Tour, Loïc ging mee naar de Vuelta. Ze zijn sociaal en praten vlot Engels met onze renners en staff en dan denk ik terug aan hoe klein ze nog waren de laatste keer dat je hen zag en hoe ze zich ondertussen tot prachtige jongvolwassenen hebben ontwikkeld, en dan krijg ik een krop in de keel.
Ik nam Loïc mee naar de Ronde van Vlaanderen om onze rensters te bevoorraden en wat een ongelooflijk fijne dag was dat. We kwamen thuis op het magische uur 21:08 en ik kreeg een krop in de keel.
Ik koester het allemaal en ik kan erom glimlachen en dankbaar zijn. En jou er keihard bij missen. Dat ook.
Dertien jaar al, broerke. Het is amper te geloven en ik vraag me nog steeds af:
U voor altijd kwijt?
[…]
Soms kan maar één gedacht' ons sussen
We zijn naar u onder bane
Ik mis je broerke.
Dikke kus van je zus,
Elke
Reacties