Achtste in Picardië

13 september 2008 was de laatste datum in 2008 die gemarkeerd stond in mijn cyclosportieve agenda. La Ronde Picarde, de traditionele afsluiter van het seizoen. In 2006 werd ik 13de en na mijn vijfde plaats vorig jaar wist ik dat het moeilijk zou worden om die prestatie te evenaren, laat staan te verbeteren.
Naar aloude Franse gewoonte werd de race met enige vertraging op gang geschoten. Meer dan 1000 deelnemers vertrokken onder een stralende zon.
In tegenstelling tot de twee voorbije edities verliep de aanloop deze keer niet bijzonder snel. De eerste 40 kilometer werd er weliswaar wel nog gekoerst om op die manier voor een eerste echte afscheiding te zorgen maar de 50 kilometer die daarop volgden verliepen relatief traag. Na ongeveer 100km lag het gemiddelde van de kopgroep, die uit een kleine 100 renners bestond, slechts rond de 36km/u. Een nerveuze eerste koershelft met veel uitvalspogingen was het gevolg.
Aangezien ik me in de eerste helft hoofdzakelijk schuilhield in de buik van het peloton had ik na 100 kilometer niet gezien dat er zes renners ontsnapt waren. Ik wist dat het in deze fase cruciaal werd en sprong er in mijn eentje naar toe, 4 anderen sloten bij me aan en samen slaagden we erin voorin aansluiting te vinden. Dit leek de beslissende ontsnapping te gaan worden tot 20 kilometer verder toch nog een groep van ongeveer 10 renners aansloot. Dit was nu wel de definitieve kopgroep, ik was al blij dat ik mee was en in mijn enthousiasme knapte ik eigenlijk veel te veel werk op.
Met nog 25 kilometer te gaan begon het tactische steekspel. Er waren twee ploegen goed vertegenwoordigd en zij speelden het slim. Slag om slinger werd er gedemarreerd. Niemand raakte weg, ook niet op de laatste helling. Ik pareerde misschien niet alles maar wel duidelijk te veel waardoor ik mijn laatste pijlen nog voor de finish verschoot.
In de laatste drie kilometer sloegen de krampen toe, ik slaagde er echter in ze te verbijten en aan te klampen. Om hier te winnen wist ik dat je de laatste bocht eigenlijk als eerste moest aansnijden. Dat lukte niet, ik zat aan de buitenkant van de bocht en moest bijgevolg zelf nog in de remmen, daardoor verloor ik nog een paar plaatsen.
Enkele seconden na de winnaar zoefde ik als achtste over de finish.
Niet ontevreden, maar er zat meer in. Vierde werd ik in mijn leeftijdscategorie waardoor ik het podium op een haar na miste.
Net zoals vorig jaar sloten we het seizoen af in het gezelschap van de Salsaspurters, deze keer in Abbeville.