Gran Fondo Eddy Merckx 2008

14 juni 2008: Gran Fondo Eddy Merckx.
Die datum stond reeds maanden met stip genoteerd in mijn kalender.

De wekker liep af om 4u40 's morgens, een klein uurtje later zaten we in de auto richting Ardennen. Tegen alle voorspellingen in bleek het weer nog goed mee te vallen. Niet echt warm maar droog en de zon brak er 's morgens stevig door. Een uurtje voor de start kwamen we aan in Hamoir.
Om half negen stipt werd het startschot gegeven. Dankzij mijn bevoorrecht nummer had ik mogen plaatsnemen in het eerste vak. Dat verzachtte de aanloop aanzienlijk, ik reed direct vooraan mee en kon fris opdraaien op de Chambralles, in circa tiende positie. Boven gekomen bij de eerste twintig maar volledig in het rood, al zal dat bij veel anderen ook wel het geval geweest zijn. Op de Niaster reden er al vier of vijf weg maar geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht met hen mee te springen.
Ik was al blij dat ik in de grotere achtervolgende groep voorlopig kon blijven volgen, al voelde ik toen al dat ik het verschroeiende tempo niet zou kunnen blijven volhouden. Ik had het gevoel nooit te kunnen recupereren.
Vlak voor de Stockeu - op de Côte Daisomont - gebeurde wat ik al een tijdje voelde aankomen: ik moest lossen. Ik hoopte het vervolgens op mijn eentje te kunnen uitzingen tot boven op de Stockeu-Logbierme om daar pas opgeraapt te worden door een achtervolgend groepje. Maar het eerste achtervolgende groepje (10 man) haalde me reeds in de eerste helft bij. In de tweede helft werd ik door een tweede achtervolgend groepje van ook ongeveer tien man opgeraapt. Daar kon ik bij aanpikken. Met dat groepje reden we zelfs nog terug naar dat eerdere groepje van 10 man. Ik zat intussen echter al lang door mijn beste krachten heen en moest ongeveer 15 km na de Stockeu - op les Quartiers - ook die groep laten rijden.
Op la Roche à Frène werd ik vervolgens bijgebeend door een omvangrijke groep van ongeveer 30 man. Met die groep reed ik uiteindelijk naar de aankomst. Na een gevaarlijke afdaling van Ouffet naar Hamoir raapten we een kilometer voor de meet nog een stuk of acht man op, daardoor werd top 50 toch nog net mogelijk, echter wel op voorwaarde dat ik dan bij de eersten van die grote groep over de streep zou rijden. Ondanks krampen tot achter mijn oren - ik kon eigenlijk niet meer uit mijn zadel komen - stak ik er toch nog een hoop voorbij om uiteindelijk - vooruitgeschreeuwd door Thomas "komaan Michael, SPURTEN" - als derde van die groep over de streep te bollen.
45ste werd ik, 5u19min was mijn tijd. Eigenlijk best wel tevreden, want had niet verwacht mijn prestatie van vorig jaar te kunnen evenaren. Drie plaatsen beter deed ik nu, al had ik wel 4 minuten meer nodig. Maar deze editie was dan ook iets langer en naar mijn aanvoelen ook iets lastiger. Roche à frène - een kuitenbijter van formaat - zat er vorig jaar immers niet in.
Anderzijds heb ik naarmate de rit vorderde alleen maar terrein verloren. Maar doseren ligt gewoonweg niet in mijn aard, toch niet op een dergelijk parcours. Zolang mogelijk meegaan vooraan en dan zien waar ik uitkom, dat is meestal mijn devies. Wellicht niet altijd de slimste instelling maar wel de plezantste.