Ronde van Vlaanderen 2008

Zaterdag werd het wielerjaar voor de wielertoerist echt op gang geschoten. Velen leefden hier al maanden naartoe, niet alleen om de profs weer aan het werk te zien in Vlaanderens Mooiste, maar vooral ook om zelf weer eens de grenzen te verleggen.
Ondanks de barre weersomstandigheden namen ook dit jaar maar liefst 17000 mensen deel. Daarvan reden 3000 gekken dezelfde afstand als de profs, 260km, 8500 fietsers waagden zich net zoals Arne en ik aan de 140km met zo goed als alle kuitenbijters. De rest koos voor een kortere afstand of het MTB-parcours.
Katleen, Matteo en Elke zouden ons komen aanmoedigen op de Paterberg, Taaienberg, Berendries en tenslotte de Bosberg. Bij die eerste berg liep het echter al fout en namen ze de verkeerde weg: tegen de stroom van fietsers in baanden ze zich een weg door "naar eigen zeggen" 5000 razende wielerterroristen en kregen alle mogelijke verwijten naar hun hoofd en vooral auto geslingerd. Dankzij een behulpzaam zwaantje werden de twee blondjes in hun BMW alsnog bevrijd uit hun hachelijke situatie. Elke slaagde er op die manier toch nog in onze beklimming op de Paterberg vast te leggen op foto. Frederik zag ze een tiental minuten voor ons kruipen naar boven.

Terwijl Arne en ik onze lijdensweg voortzetten - het weer had ondertussen apocalyptische vormen aangenomen - keerden de dames terug naar Oudenaarde waar ze in het Centrum voor de Ronde van Vlaanderen in het gezelschap van Freddy - de Leppe - Maertens en Johan - de Leeuw - Museeuw iets aten. Het was daar blijkbaar goed vertoeven want we zagen hen niet meer weer.
Terwijl de zon eindelijk de wolken verdreef raapten we net voor Tenbosse Frederik op. Met de zon in het gelaat en de wind in de rug lieten we de Muur en Bosberg achter ons om in het gezelschap van de Sporza-helikopter te freewheelen richting finish.

Zondagochtend zag het ernaar uit dat het goede weer nog maar eens voorbehouden was voor de profs, maar in de heuvelzone rond Oudenaarde kregen ook zij te maken met apocalyptische omstandigheden: hagel, sneeuw en een donderslag ertussendoor.
We zagen een prachtige koers, om duimen en vingers van af te likken, spannend tot in de laatste kilometers. Stijn Devolder won oververdiend.