Vous revoir

Een tweetal weken geleden belandde ik, op zoek naar een goed boek voor Katleen, nog eens in de Fnac. Ik wilde eigenlijk "Corazón tan blanco" van Javier Marías cadeau doen. "Wie?" vraagt u. Javier Marías, een fantastische Spaanse auteur waar ik mijn licentiaatsverhandeling over schreef. Hij blijft, zelfs na al die jaren, toch wat speciaal voor mij, ook al vind ik de weg die hij heeft ingeslaan sinds "Negra espalda del tiempo", iets minder mijn ding.

Het boek vangt aan met de zelfmoord van een jonge vrouw, net terug van haar huwelijksreis. De verteller - vertaler-tolk - is 40 jaar later ook gehuwd en brengt zijn wittebroodsweken door in Havana. Hij ziet er een vrouw, die hem aanvankelijk voor haar minnaar houdt. Hij krijgt een onbehaaglijk gevoel. Het drama van vroeger krijgt stilaan vorm door de informatie van de diverse personages en leidt tot een beklemmende ontknoping. Marias stelt de echtelijke vertrouwensrelatie in vraag en vraagt zich steeds weer af in hoeverre men zijn partner deelgenoot moet maken van zijn verleden.

"Corazón tan blanco" of "Een hart zo blank" is een prachtig, een heel bijzonder verhaal en dat verhaal wilde ik dus graag cadeau doen. Maar...blijkbaar is de lezende Vlaming iets minder enthousiast (tssss!), want bij Fnac hebben ze de Nederlandstalige versie niet meer en zelfs bij de uitgeverij is de vertaling niet meer te krijgen. Tja, ik kan alleen maar zeggen dat zij allemaal ongelijk hebben en aan degenen wiens interesse ik gewekt heb, kan ik aanraden zich naar de bibliotheek te reppen of een zoektocht bij De Slegte of De Kaft aan te vatten.

Ondertussen had ik uiteraard nog steeds geen cadeau. Ik zette mijn zoektocht dus verder en liep eigenlijk al met "De ontdekking van de hemel" van Harry Mulisch onder mijn arm toen mijn oog, terwijl ik voor mezelf bij de Franse romans keek, viel op Marc Levy: nieuwe romans van zijn hand? Een vervolg op "Et si c'était vrai..."? Jihaaaaaa! Eindelijk! In een mum van tijd had ik twee romans vast: "Vous revoir" en "Mes amis. Mes amours". En toen bedacht ik dat ik eigenlijk ook wel een boek van hem cadeau kon doen aan Katleen. Ze hadden maar één boek in vertaling: "Waar jij bent". Ik hoop, Katleen, dat je een even grote fan wordt als ik en vanaf nu al zijn boeken verslindt. Een tip wel: Laat "La prochaine fois" maar links liggen, dat vond ik echt de minste tot nu toe.

Ondertussen heb ik "Vous revoir" uit en ik ben weer helemaal verkocht. Om maar even te illustreren: ik heb deze week voor het eerst sinds lang weer aan looplezen gedaan, in de pauze van mijn lessen heb ik gelezen, ik heb gelezen ipv een babbeltje met de collega's gedaan toen ik even technisch werkloos was wegens poetsactiviteiten in mijn bureau, ik heb gelezen in de auto (niet terwijl ik zelf achter het stuur zat!), op toilet, in bed, aan tafel... En dan gisteren eindelijk de laatste pagina verslonden. Wat zegt u, u kent het woord "looplezen" niet? Tja, een gat in uw cultuur dat ik dringend moet opvullen: looplezen is lezen terwijl u zich ondertussen al stappend verplaatst. Ik heb jaren gedacht dat ik de enige op deze planeet was die zo verslaafd was aan lezen dat ze het perse ook tijdens het wandelen moest doen, maar niets is minder waar. Koen Fillet doet het, en ook in Nederland heeft het looplezen fervente aanhangers. Enfin ik dwaal af.

"Vous revoir" is een heel leuk vervolg op "Et si c'était vrai..." Ik zei het al elders: Marc Levy schrijft ongetwijfeld geen Literatuur met een grote L, maar hij heeft verdorie wel verstand van het schrijven van prachtige, meeslepende verhalen. Lectuur dus, en waarschijnlijk zelfs chicklit (brrr), en feel good lit, maar oooh zo zalig om mij er in te verliezen. Beste vrouwelijke lezers onder ons publiek: "Gaat en leest een boek van Marc Levy". Beste mannelijke lezers onder ons publiek: "Gaat en leest iets anders, "De ontdekking van de hemel" misschien?".