Copy cats

Leren door te imiteren, dat nemen die van ons heel au sérieux.

Vorige week maandag kondigde Loïc tijdens het avondeten aan dat hij "had afgespreekt (sic) met zijn vrienden om te gaan lopen". Toen ik hem geïnteresseerd vroeg waar hij dan wel had afgesproken, antwoordde hij bijna geërgerd: "Op school hé, mama." Om er dan aan toe te voegen: "Waar ga jij lopen met jouw vrienden?" Het antwoord interesseerde hem al veel minder, maar hij weet wel dat ik op maandag en woensdag ga lopen omdat ik dat graag doe. "En papa gaat fietsen omdat hij dat graag doet, hé mama?"

Enkele dagen later, op weg naar oma en opa, vertelt hij me dat hij heeft "afgesproken met zijn vrienden om op restaurant te gaan." Ze zouden naar het Carrefour-restaurantje gaan en hij zou daar frietjes met bruin vlees eten. Dat wij naast het sporten ook graag op restaurant gaan, is hem duidelijk niet ontgaan. Dat het voltooid deelwoord van afspreken "afgesproken" is, ook niet.

Ook Aurélie observeert en aapt na. Zo kreeg een speelgoedsmurf een heuse, zij het wel onverstaanbare, preek en werd hij zonder pardon in de hoek gezet, waarna ze gewoon verder ging met haar spel, om hem er vijf minuten later weer uit te halen om verder te spelen met zijn vriendjes, de andere smurfen.

Maar de strafste stoot blijft toch dat ze zichzelf, nog voor haar tweede verjaardag, heeft geleerd haar jas aan te doen.


Reacties

Ellen zei…
Ja, dat is straf!

Populaire posts