Cyclo ademen
Met een kleine Belgische delegatie - Thomas, JP en ik - werden we donderdagavond in Remouchamps opgepikt door de bus van cycloteam.nl. Vrijdagmiddag kwamen we aan op de camping in Grimaud bij Saint-Tropez. Alles was perfect geregeld door de Nederlandse ploeg. We
konden meteen in onze bungalow die we deelden met Dimitri Jongeneel van Veltec en de Cyclobenelux-broers Rob en Paul de Jong. Het tentenkamp waar alle maaltijden geserveerd zouden worden stond ook al klaar, we konden meteen aanschuiven.
Tegen half drie stonden we al klaar met de fiets voor een eerste verkenning. Via Col du Périer en Col de Taillude trokken we met 9 man naar Notre Dame des Anges (680m), in alle opzichten de zwaarste klim van de streek in in de Gran Fondo van de zondag de grootste scherprechter. We keerden in een rotvaart terug via La Garde-Freinet. Na een nacht in de bus ging het bij ons allen toch nog verrassend goed en kwamen we na 95 kilometer en 1500 hoogtemeters door het Massif des Maures terug aan op de camping. Na een snelle douche konden we onze voeten onder tafel schuiven voor de maaltijd die door de kookploeg in de veldkeuken reeds was voorbereid.
Op zaterdagochtend was Dimitri al voor dag en dauw opgestaan om naar de winkel te gaan voor een ontbijt in onze bungalow. De groep zou immers pas om 9u ontbijten en wij wilden iets vroeger ontbijten aangezien we nog een training van ongeveer 130km hadden gepland. Door een ochtendlijke regenbui stapten we echter iets later dan voorzien op de fiets, rond 11u vertrokken we met 5 voor een verkenning van de eerste 75 kilometer van de Gran Fondo. Vanaf Collobrières - aan de voet van Notre Dame des Anges - keerden we binnendoor terug. Het plan was om de slotklim van 2km naar Gassin nog te verkennen maar toen we daar aankwamen bleek de finish verlegd naar de voet van de klim. Het zou de volgende dag dus beslist moeten worden in een spurt. Op zich niet in mijn nadeel maar ik vond het toch jammer dat die klim uit het roadbook geschrapt werd.
Zondagochtend 15 april was het dan zover, een jaar na mijn eerste deelname stond ik hier opnieuw voor de herdoopte Gran Fondo Cannondale Golfe de Saint-Tropez 2012. De eerste kwalificatie-cyclo in Europa voor de UWCT finale (wereldkampioenschap) die dit jaar zal plaatsvinden in Pietermaritzburg in Zuid-Afrika.
Na een gezamenlijk ontbijt in het tentenkamp vertrokken we richting start in Saint-Tropez.
Iets na 8u werd de meute op gang geschoten. Na een snelle inhaalbeweging kon ik voorin het peloton postvatten. Ook Thomas, Dimitri en Peter zaten snel vooraan, net zoals een grote delegatie van cycloteam. Die namen zelfs even het hele peloton op sleeptouw.
De verkenning van het parcours de dag voordien legde ons geen windeieren. Zo wisten Thomas en ik ons zelf even af te scheuren van het peloton door voor de linkerkant van een rotonde te kiezen en op die manier voorsprong te nemen in de smalle afdaling die daarop volgde. Heel even "tête de la course".
Op de eerste kortere hellingen kon ik me moeiteloos handhaven en bleef constant attent vooraan in het nog steeds omvangrijke peloton postvatten. Na 40km volgde de Col du Canadel,
de eerste langere klim van de dag. Algemeen werd aangenomen dat de koers daar echt zou openbarsten, vorig jaar was dat immers ook het geval. Het klimmen ging soepel maar op ongeveer 2km van de top moest ik de kopgroep van ongeveer 40 renners toch wat laten rijden. Boven was het gat niet echt groot maar wat volgde was een lang en lastig stuk valsplat, op mijn eentje zou ik dat niet dichtrijden. Al vrij snel vormde zich een groepje van ongeveer 10 renners en daarmee werd de achtervolging op de kopgroep ingezet. Na ongeveer 5 kilometer achtervolgen vonden we opnieuw de aansluiting.
Na ongeveer 65km begonnen we aan de Col du Babaou met een kopgroep van ongeveer 50 renners, daarbij zaten ook nog Dimitri, Peter en een vijftal leden van cycloteam. Na een versnelling van de Grinta mannen moest ik echter de rol lossen. Samen met een Fransman reed ik richting Collobrières, in de achtergrond viel immers geen kat te bespeuren. Ik had hier liever in een groep gezeten want op deze manier kon ik mijn benen niet sparen voor de lastigste beproeving van de dag: Notre Dame des Anges.
Aan de voet passeerde ik de onfortuinlijke Dimitri, hij was ongetwijfeld goed voor een top 10 notering maar reed lek. Ik deelde mijn klim goed in en probeerde zo lang mogelijk de achtervolgers voor te blijven, op ongeveer 5 kilometer van de top zag ik dan eindelijk een groepje van ongeveer 10 renners naderen, daarin zaten oa. Frederik Backelandt en Hendrik Vos. Ik wist ze tot een kilometer voor de top voor te blijven en kon op die manier mooi aansluiten voor de rest van de rit, het zwaarste hadden we nu immers wel gehad.
Op de tussenstukken werd er niet echt hard meer doorgereden maar op de stukken bergop ging het toch nog steeds goed vooruit, dikwijls onder leiding van Professor Vos. Hoewel er dus bergop nog af en toe werd geprikt, werd de groep nauwelijks nog uitgedund. Met ongeveer 10 renners reden we dus naar de finish. De sprint was een klucht: het kruispunt op 100 meter van de meet stond nog vol met auto's toen wij kwamen aanstormen, daardoor nog vol in de remmen om dan opnieuw op te trekken en tweede te worden van ons groepje, Frederik bleef me immers voor door - een beetje onorthodox - voor de linkerkant van het kruispunt te kiezen. Al zou ik dat ook gedurfd hebben, had ik de mogelijkheid gehad ;-).
40ste werd ik in 5 uur en 24 minuten. Waarschijnlijk doe ik zelfs nog een paar plaatsen beter want blijkbaar staan er een aantal renners van de korte afstand onterecht geklasseerd tussen de resultaten van de lange afstand.
Sportcommunication bevestigde maar weer eens zijn twijfelachtige reputatie:
- De finish werd in extremis verlegd, wij wisten het enkel omdat we de dag voordien nog hadden verkend. Omtrent de aanpassing werd niets gecommuniceerd.
- De aangepaste finish voldeed in de verste verte niet aan de normale vereisten.
- Er werd geen tijdsregistratie gedaan op het verste punt van het parcours waardoor mensen die afsneden of gewoon kozen voor de kortere afstand onterecht werden opgenomen in het klassement van de lange afstand.
Toch echt genoten van deze cyclo in een prachtige omgeving. Na de rit samen met een aantal Belgen en Nederlanders nog nagetafeld met een bord paella in de zon.
Teruggekomen op de camping werd alles opgeruimd en ingeladen, zonder dat we ons daarbij echt moesten haasten. Na een laatste maaltijd met de hele bende van cycloteam.nl stapten we rond half negen op de bus. De terugrit verliep opnieuw zeer vlot en rond 10u30 werden we maandagochtend gedropt in Remouchamps.
Heerlijk toeven was het daar aan de Côte d'Azur. Een weekend lang cyclo ademen!
konden meteen in onze bungalow die we deelden met Dimitri Jongeneel van Veltec en de Cyclobenelux-broers Rob en Paul de Jong. Het tentenkamp waar alle maaltijden geserveerd zouden worden stond ook al klaar, we konden meteen aanschuiven.Tegen half drie stonden we al klaar met de fiets voor een eerste verkenning. Via Col du Périer en Col de Taillude trokken we met 9 man naar Notre Dame des Anges (680m), in alle opzichten de zwaarste klim van de streek in in de Gran Fondo van de zondag de grootste scherprechter. We keerden in een rotvaart terug via La Garde-Freinet. Na een nacht in de bus ging het bij ons allen toch nog verrassend goed en kwamen we na 95 kilometer en 1500 hoogtemeters door het Massif des Maures terug aan op de camping. Na een snelle douche konden we onze voeten onder tafel schuiven voor de maaltijd die door de kookploeg in de veldkeuken reeds was voorbereid.
Op zaterdagochtend was Dimitri al voor dag en dauw opgestaan om naar de winkel te gaan voor een ontbijt in onze bungalow. De groep zou immers pas om 9u ontbijten en wij wilden iets vroeger ontbijten aangezien we nog een training van ongeveer 130km hadden gepland. Door een ochtendlijke regenbui stapten we echter iets later dan voorzien op de fiets, rond 11u vertrokken we met 5 voor een verkenning van de eerste 75 kilometer van de Gran Fondo. Vanaf Collobrières - aan de voet van Notre Dame des Anges - keerden we binnendoor terug. Het plan was om de slotklim van 2km naar Gassin nog te verkennen maar toen we daar aankwamen bleek de finish verlegd naar de voet van de klim. Het zou de volgende dag dus beslist moeten worden in een spurt. Op zich niet in mijn nadeel maar ik vond het toch jammer dat die klim uit het roadbook geschrapt werd.
Zondagochtend 15 april was het dan zover, een jaar na mijn eerste deelname stond ik hier opnieuw voor de herdoopte Gran Fondo Cannondale Golfe de Saint-Tropez 2012. De eerste kwalificatie-cyclo in Europa voor de UWCT finale (wereldkampioenschap) die dit jaar zal plaatsvinden in Pietermaritzburg in Zuid-Afrika.
Na een gezamenlijk ontbijt in het tentenkamp vertrokken we richting start in Saint-Tropez.
Iets na 8u werd de meute op gang geschoten. Na een snelle inhaalbeweging kon ik voorin het peloton postvatten. Ook Thomas, Dimitri en Peter zaten snel vooraan, net zoals een grote delegatie van cycloteam. Die namen zelfs even het hele peloton op sleeptouw.
De verkenning van het parcours de dag voordien legde ons geen windeieren. Zo wisten Thomas en ik ons zelf even af te scheuren van het peloton door voor de linkerkant van een rotonde te kiezen en op die manier voorsprong te nemen in de smalle afdaling die daarop volgde. Heel even "tête de la course".
Op de eerste kortere hellingen kon ik me moeiteloos handhaven en bleef constant attent vooraan in het nog steeds omvangrijke peloton postvatten. Na 40km volgde de Col du Canadel,
de eerste langere klim van de dag. Algemeen werd aangenomen dat de koers daar echt zou openbarsten, vorig jaar was dat immers ook het geval. Het klimmen ging soepel maar op ongeveer 2km van de top moest ik de kopgroep van ongeveer 40 renners toch wat laten rijden. Boven was het gat niet echt groot maar wat volgde was een lang en lastig stuk valsplat, op mijn eentje zou ik dat niet dichtrijden. Al vrij snel vormde zich een groepje van ongeveer 10 renners en daarmee werd de achtervolging op de kopgroep ingezet. Na ongeveer 5 kilometer achtervolgen vonden we opnieuw de aansluiting.Na ongeveer 65km begonnen we aan de Col du Babaou met een kopgroep van ongeveer 50 renners, daarbij zaten ook nog Dimitri, Peter en een vijftal leden van cycloteam. Na een versnelling van de Grinta mannen moest ik echter de rol lossen. Samen met een Fransman reed ik richting Collobrières, in de achtergrond viel immers geen kat te bespeuren. Ik had hier liever in een groep gezeten want op deze manier kon ik mijn benen niet sparen voor de lastigste beproeving van de dag: Notre Dame des Anges.
Aan de voet passeerde ik de onfortuinlijke Dimitri, hij was ongetwijfeld goed voor een top 10 notering maar reed lek. Ik deelde mijn klim goed in en probeerde zo lang mogelijk de achtervolgers voor te blijven, op ongeveer 5 kilometer van de top zag ik dan eindelijk een groepje van ongeveer 10 renners naderen, daarin zaten oa. Frederik Backelandt en Hendrik Vos. Ik wist ze tot een kilometer voor de top voor te blijven en kon op die manier mooi aansluiten voor de rest van de rit, het zwaarste hadden we nu immers wel gehad.
Op de tussenstukken werd er niet echt hard meer doorgereden maar op de stukken bergop ging het toch nog steeds goed vooruit, dikwijls onder leiding van Professor Vos. Hoewel er dus bergop nog af en toe werd geprikt, werd de groep nauwelijks nog uitgedund. Met ongeveer 10 renners reden we dus naar de finish. De sprint was een klucht: het kruispunt op 100 meter van de meet stond nog vol met auto's toen wij kwamen aanstormen, daardoor nog vol in de remmen om dan opnieuw op te trekken en tweede te worden van ons groepje, Frederik bleef me immers voor door - een beetje onorthodox - voor de linkerkant van het kruispunt te kiezen. Al zou ik dat ook gedurfd hebben, had ik de mogelijkheid gehad ;-).40ste werd ik in 5 uur en 24 minuten. Waarschijnlijk doe ik zelfs nog een paar plaatsen beter want blijkbaar staan er een aantal renners van de korte afstand onterecht geklasseerd tussen de resultaten van de lange afstand.
Sportcommunication bevestigde maar weer eens zijn twijfelachtige reputatie:
- De finish werd in extremis verlegd, wij wisten het enkel omdat we de dag voordien nog hadden verkend. Omtrent de aanpassing werd niets gecommuniceerd.
- De aangepaste finish voldeed in de verste verte niet aan de normale vereisten.
- Er werd geen tijdsregistratie gedaan op het verste punt van het parcours waardoor mensen die afsneden of gewoon kozen voor de kortere afstand onterecht werden opgenomen in het klassement van de lange afstand.
Toch echt genoten van deze cyclo in een prachtige omgeving. Na de rit samen met een aantal Belgen en Nederlanders nog nagetafeld met een bord paella in de zon.
Teruggekomen op de camping werd alles opgeruimd en ingeladen, zonder dat we ons daarbij echt moesten haasten. Na een laatste maaltijd met de hele bende van cycloteam.nl stapten we rond half negen op de bus. De terugrit verliep opnieuw zeer vlot en rond 10u30 werden we maandagochtend gedropt in Remouchamps.
Heerlijk toeven was het daar aan de Côte d'Azur. Een weekend lang cyclo ademen!
Reacties